Welkom bij Tutola in beweging…
Ze zeiden ga zwemmen, das gezond 😊
Hoe het begon….
Leontien, je weet wel, onze dame van kantoor, die zwemt graag. Vind dat leuk, doet dat een aantal keren in de week en knapt daar enorm van op. Yvon en ik hoorden dat eens wat aan en vonden beiden zwemmen ook best wel leuk. Maar iets leuk vinden is iets anders dan het doen. Maar van het één kwam het ander en voor we het wisten hadden Yvon en ik een “zwemdate” op maandag ochtend zeven uur. Waar wij die date hadden hielden we geheim. Dit in verband met de vele pers die anders zou komen, wij zaten toch niet te wachten op al die roddelblad fotograven die in de bosjes lagen.
Ik zie je denken, zeven uur????? Ja zeven uur! Waarom zo vroeg? Nou omdat Von en ik bedacht hadden dat er dan niemand was behalve wij twee en wij dus zonder géne ons goddelijke lijf konden dopen in het frisse buitenbad zonder dat iemand in paniek raakte.
De date stond maar nu hadden we nog badpakstress. Yvon had een oudje liggen maar was bang dat dat niet meer ging passen. Ik zeg meid, wurm je er in, een badpak moet strak zitten dan ga je des te sneller door het water. Zo gezegd zo gedaan. Die avond heeft er in Zwartsluis een heuse aardbeving plaats gevonden want Yvon was aan het passen. Na wat hijsen, trekken en duwen lukte het, “ze” pasten er in! De volgende dag mocht ik de foto zien van het resultaat en ik moest eerlijk zeggen of het kon. Nou het kon.
Ze zag er heel gestroomlijnd uit als een soort van Yvonne Kromowiedjojo.
Bij mij in Vollenhove viel de beving mee, ik had namelijk ooit zo’n leuke “swimdress” aangeschaft. Dat is een chique badpak-geval 2.0 met een rokje eraan en een leuke soort van roezel van kant over je bovenarmen. Die zat nog prima, dus op de schaal van richter was mijn passessie bijna niet te meten. Check dubbel check, beiden een badpak dus we konden gaan zwemmen.
Het werd maandagmorgen, de wekker ging af om 6.10 uur. Hup bed uit, gebit schrobben en badpak vast aan. Om 6.40 reden we richting het zwembad. Mijn buuf had inmiddels gehoord van mijn geheime missie (had ik haar zelf verteld) en wou ook graag mee. Hoe meer zielen hoe meer vreugd dus hup die ook mee in Freddie de Caddy.
Wij komen aanrijden op onze geheime locatie en ik krijg ineens een tril oog. Jeetje wat een drukte daar joh. Mijn buuf heel droog “kijk die gaan allemaal zwemmen Naat”. Vol verbazing ben ik uitgestapt, zocht oogcontact met Yvon die al bij de ingang stond en meteen kregen we de slappe lach. Wij hadden bedacht dat we op dit tijdstip de enige zouden zijn. Wie gaat er nou zeven uur ’s morgens zwemmen????? Nou heel veel mensen dus.
Wij naar binnen, jeetje mina wat een drukte zo vroeg op de morgen. Omdat het allemaal nieuw is drentelden Yvon en ik wat rond. Hoe werkt het, hoe gaat het? Waar leggen we de slippers neer, waar is eigenlijk het zwembad? En hoe komen wij dan, een soort van ongezien, daar bij dat bad? Ja ook wij moesten even een drempel over. Want eerlijk is eerlijk…zo’n badpak is toch altijd een ding. Ik flaneer daar nou niet meteen helemaal zelfverzekerd de wereld mee rond. Daar moet je, net als met het koude water, toch altijd even doorheen.
Buufstra is het doortastende type, zwemt al jaren, dus die stond al lang klaar in haar Speedo badpak en zwembrilletje en riep: nou hup hup dames!
Yvon en ik schuifelen wat onwennig richting het bad waar al menig dame en heer banen aan het trekken waren. In eens hoor ik Yvon fluisteren; “hoe gaan we er in Naat?” “Ik ga niet via het trappetje hoor, zo met mijn reet richting het bad.”
Ik zeg, er is maar één manier Von en dat is duiken! Gewoon gaan! En voor ze nog iets kon zeggen dook ik van de startblokken huppekee het water in. Niet iedereen kon dat waarderen hoorde ik later maar hé this girl was on fire.
Nadat Von ook in het water beland was kozen we voor de schoolzwemslag (is dat een woord?) Nou ja dat dus. Mooi kallum an recht zoals die gaat door het water heen. En het was heerlijk! Buuf Speedo deed de borstcrawl en had er meteen de vaart in. Het was 1:2 Wij zwommen één baan en Buufstra Speedo deed er twee. Maar dat maakte ons niet uit, we waren in beweging dus we waren goed bezig vonden we zelf.
Maar jeetje mineetje, zo’n “swimdress” is heel leuk om te flaneren op het strand maar is echt niet geschikt om baantjes mee te zwemmen. Er zit zoveel stof en kant aan dat ding, het was net of ik voor diploma A aan het afzwemmen was met kleren aan. De schoenen ontbraken nog! Maar serieus wat had ik een extra gewicht mee te zeulen. En nee dan ben je in het water echt niet gewichtloos hoor.
Yvon hing slap van de lach aan het trappetje terwijl ik dreigde te verzuipen.
Buufstra Speedo riep nog;
“ga op je rug Naat, ga op je ruhuuuug” maar te laat….
Ik had Buufstra Speedo hoog zitten qua zwem ervaring, maar toen ik dat ging doen ging het helemaal mis. Als ik op de rug ging dan dreef die “dress” voor mijn gezicht. Nog meer paniek! Want op het moment dat je niks meer ziet ga je watertrappelen. Dom dom dom want toen dreef mijn jurk zo wijd om mij heen dat de badmeester de KNRM al aan de lijn had en bijna het Dolfinarium belde om te vragen of er een orka was ontsnapt.
Kortom, Yvon ging in haar te krappe strakke badpak als een getrainde dolfijn door dat water terwijl ik als een soort zeekoe aan het worstelen bleef en zat te wachten op een krop andijvie van de badmeester.
Stand van zaken op dit moment:
Kort na dit incident kregen de kinderen vakantie en ging het zwembad pas om 10 uur open, zaten wij met een net aangeschafte 10 badenkaart, konden we geen baantjes meer trekken en waren we voor even uit gezwommen. Hoe jammer.
Maar inmiddels hebben we beiden wel een nieuw badpak, is het buitenbad gesloten, maar zijn we van plan om ons zwemavontuur voort te zetten in een binnenbad.
We houden jullie op de hoogte….
Liefs Naat
