Nou is het toch ook wat…is mijn gastblog op Wondervol zo’n succes geworden dat Hermina mij heeft gevraagd om meer blogs te schrijven. Goh en ik vond het zo ontzettend eng, maar nu ben ik best apetrots op mezelf. Hier mijn tweede blog…
Bang om te falen
Bah, altijd die onzekerheid ook. Is het niet over je figuur is het wel over je manier van schrijven. Wat is dat toch met vrouwen. Eigenlijk heb ik er altijd al last van gehad. Altijd bang om te falen. Op het voortgezet onderwijs heb ik ook op een speciale manier examen gedaan. Boekhouden was vooral een crime. Tegenwoordig doen ze dat op de laptop maar wij kregen een stapel papieren op onze tafel en ga alles maar inboeken. Het was vreselijk. Zodra de stapel kwam moest ik acuut overgeven. Dit zou hem niet worden. Dus voor het examen hebben we afgesproken dat ik elke keer een klein stapeltje kreeg. Moest ik voorin zitten en als ik er aan toe was dan kwam er weer wat bij.
Ik rende huilend de kapsalon in
De dag van de uitslag. Ik wou zo graag kapster worden maar ik wist het zeker, ik slaag niet! Toch ben ik die dag naar mijn stage adres gegaan, want een salon die had ik allang gevonden. Ik vergeet het nooit meer, ik stond in de keuken koffie te zetten, zie ik ineens de oranje Mazda van Meneer Boes voorbij rijden… alsof de wereld onder mijn voeten wegklapte. De koffiepot viel met een smak op de grond en ik ben huilend de volle kapsalon in gerend. Het enige wat ik roepen kon was: En nou kan ik nog geen kapster worden! Dat bleef ik herhalen…hoe zo hysterisch.
Huh?
Maar inmiddels waren Meneer Boes én Meneer de Witte in de salon gearriveerd en zij riepen alleen maar: ‘Stil nou meid, je bent geslaagd!’ Na 10x dacht ik: huh? Inmiddels was mijn moeder ook huilend gearriveerd op haar pantoffels en zij riep ook dat ik geslaagd was. Oké, zou het dan echt zo zijn? Maar waarom zijn jullie hier dan? Nou omdat ze zo met mij te doen hadden, wilde ze mij persoonlijk komen vertellen dat ik toch echt kapster kon gaan worden. En natuurlijk is dit fantastische verhaal ook in geuren en kleuren verteld op de diploma-uitreiking.
Waarom die perfectie?
Maar waarom heeft men faalangst? Het is voor mij geheel onduidelijk. Ik heb de liefste ouders die je je zou kunnen wensen. Nooit is de lat hoog gelegd en ze zijn altijd supertrots op mij geweest. Het is iets wat toch ergens diep van binnen zit en zodra er druk op de ketel komt, schiet het eruit. Waarom? Waarom wil een mens alles perfect hebben? Waarom leg je de lat voor jezelf zo hoog?
ivf
Als wondervolle vrouw moet je misschien ook iets meer knokken voor die leuke man aan je arm, om de meest fantastische baan te krijgen, of om toch moeder te mogen worden. Dit laatste blijft voor mij bizar. Wat wij heel schrijnend vinden is dat vrouwen met een maatje meer heel veel moeite moeten doen om -als het niet vanzelf lukt- in aanmerking te komen voor bijvoorbeeld ivf.
Eerst 20 kilo afvallen
Wij, Hermina en ik kennen de verhalen van verschillende stijlvolle dames. Een dame die bijvoorbeeld eerst maar eens minstens 20 kilo moest afvallen voordat er verder gepraat zou worden over een ivf-traject. Natuurlijk zal er een reden, maar er zijn net zoveel slanke vrouwen waarbij het niet lukt of andersom: mooie volle vrouwen die heel makkelijk zwanger raken. Wil jij je verhaal delen en misschien andere vrouwen helpen stuur dan een mail naar hermina@wondervol.nl