Ons éérste gastblog op de nieuwe website van Tutola is een feit! Marjo Elsinga dank voor dit hilarische en o zo herkenbare verhaal en we hopen op meer leuke inzendingen 🙂 En natuurlijk nodigen wij ook andere stijlvolle vrouwen of mannen uit om leuke verhalen en of belevenissen met ons te delen. Lijkt het jou ook wat om eens gastblogger te zijn, mail je verhaal naar info@tutola.nl  Voor nu heel veel leesplezier!

 

Hier in de stad is een luxe zonnestudio. Altijd als ik daar langs loop, ruik ik de “zon” en als ik de zon ruik gebeuren er leuke dingen met mij. Ik word blij, wil snuiven (de geur van de zon dan, hè) heb zin om mijn kleding ter plekke uit te trekken, een handdoek te pakken en mij neer te vleien op het dichtstbijzijnde strandje.

strand

De zomerzon bruine jonge man lachte met grote regelmaat zijn witte tanden bloot tijdens de uitleg in de “cabine”.

Nu is dat hier in de stad ver te zoeken, dus ik besloot de zomerslippertjes aan te trekken en een afspraak te maken voor een zonnebankje. Eerste les: in deze mooie zonnestudio zijn zoveel zonnebanken dat je geen afspraak hoeft te maken maar op elk moment van de dag kan binnenlopen. Ik werd aangesproken door een jonge man met een “zomerzon” hoofd en héle witte tanden. Wauw! Hij vuurde een lijstje vragen op me af en wilde een huidanalyse doen. Ja ja, dit was niet zomaar wat begreep ik al snel. Ik legde mijn bleke, met af en toe een ouderdomsvlekje, gevulde arm op een plaat en kreeg gelukkig groen licht. Op de vraag of ik ook een zonnebankcrème bij me had moest ik natuurlijk ontkennend antwoorden. Geen probleem, ik kon een zakje kopen met een stukje Hawaï op de verpakking en een bruine dame die beloofde eenzelfde laagje op mijn witte arm achter te laten. De zomerzon bruine jonge man lachte met grote regelmaat zijn witte tanden bloot tijdens de uitleg in de “cabine”. Weer een leermomentje “cabine”. Wat een feest! Er hing een scrubdoekje verpakt, een beschermbrilletje, een vochtige doek (verpakt), een aftersun (verpakt) en een handdoek. Poeoeoeh, wat een gevoel van luxe gaf me dat. Héérlijk!!

Eenmaal in mijn blootje voor de spiegel (dat had nou niet gehoeven) probeerde ik het zakje zonnecrème open te maken. Het leek wel een pakje vleeswaren van Albert Heijn, gewoon niet te doen. Na een tijdje prutsen kon ik er een randje afscheuren. Ik deponeerde de inhoud in mijn hand en keek geschokt van het bolletje crème naar mijn lichaam en weer terug. My god, dit past nooit. Welk deel smeer ik in?………. Ik maakte een keus en mopperde inwendig over de prijs die ik had betaald voor zo’n mini zakje. Eerlijk is eerlijk, eenmaal onder de zonnebank was het alleen maar genieten. Ik kon een koude luchtstroom aanzetten, een geurende spray en éénmaal in de zoveel minuten een sproeier met koud water. Ik sloot mijn ogen, voelde de”zon” en wind en waande me op het strand van Ibiza.

Na 20 minuten sloeg de zonnebank uit en was het tijd om op te staan. Ik pakte de verpakte koele handdoek, heerlijk op mijn gezicht, daarna de gewone handdoek en tot slot het ronde bakje aftersun…….het ronde bakje aftersun had een doorsnede van ongeveer 5 cm, was ik schat, 1 cm diep en voor een kleine helft gevuld….Ik vraag me echt af wat voor ieniemienie mensen ze in het hoofd hebben als ze besluiten hoeveel crème er in een bakje komt. Net voldoende om een ieniemienie stukje huid van mij in te smeren (zucht).

 

Start typing and press Enter to search