Ga ik het vertellen of hou ik het voor mezelf.
Vooruit, ik ga het opbiechten…
Elke woensdagavond gaan we los. Een mooie club mensen met allemaal het zelfde doel. Samen muziek maken en het niveau maakt niet uit.
Het is fantastisch om te zien hoe een ieder van ons de strijd aan gaat met dat ding, want geloof mij, je bent hem niet zomaar de baas.
Hij, dat ding, heeft mij inmiddels totaal in zijn greep. Als ik aan tafel zit, in bed lig, als ik in het bos loop ik ben momenteel één en al beat. Het blijft dreunen in mijn hoofd en ik moet en zal het ritme bij de kladden grijpen want ik wil niet af gaan in de les.
Gelukkig hebben we een leraar die heel veel geduld heeft. Hij zegt dat hij van ons geniet en ons toe lacht. Flauwekul natuurlijk, hij lacht ons hartstikke uit. En terecht. Wij zijn kneuzen. Stijve harken. Ongeleide projectielen die er op los meppen. Ik snap die man wel, die heeft een uur lang betaald vermaak.
Die beste man is 37, ik noem hem Djembe Djoep, komt uit Afrika, heeft dreads tot aan de knieholte en is wereld beroemd. Djoep zijn moeder beviel van hem en tegelijk kwam er een djembé mee naar buiten. Ik zweer het je, Djoep en zijn djembé zijn een eeneiige tweeling. Onvoorstelbaar wat die man kan met trommels. En deze muzikant geeft mij gewoon les. Snap je nu mijn stress?
Je wilt geen flater slaan bij zo’n man!
Djoep roept elke les wel honderd keer GOESOOOOOOO. Geen idee wat hij bedoelt en dat is best jammer pindakaas. De taal en uitspraken van Djoep zijn soms hilarisch. Maar zoals hij ons steeds uit legt. De taal is lastig maar door middel van muziek kun je ook prima communiceren. Muziek is voelen. Niet nadenken maar voelen en gewoon samen gaan lopen.
En voordat je denkt dat wij als een soort djembé fanfare door de straten van Vollenhove lopen nee dat is niet wat we doen. Als Djoep zegt:
“coosutrasie please lieve mensen wij gaan lopen”
dan bedoeld hij dat we van start gaan en wil hij graag dat we allemaal tegelijk, in het zelfde ritme en in dezelfde snelheid gaan djemmen. En daar gaat het nog wel eens mis. Met dat te-ge-lijk…..
Maar daarover later meer want ik ga je vanaf nu op de hoogte houden van mijn hilarische Djembé reis.
Liefs Nathalie
PS, Als schrijver hoor je er nu onder te zetten:
Elke overeenkomst met bestaande personen is volledig toevallig.
Dit is natuurlijk niet zo, maar ik heb toestemming van mijn Djembe maatjes om te schrijven over onze Djem avonden. Wel heb ik iedereen een andere naam gegeven. Dus de verhalen zijn echt de namen zijn fake.
